کد مطلب:227849
شنبه 1 فروردين 1394
آمار بازدید:148
مزد کارگر
«سلیمان جعفری»، از یاران امام رضا علیه السلام می گوید: برای برخی از كارها خدمت امام بودم. چون كارم انجام شد، خواستم مرخص شوم، ولی امام فرمودند: امشب نزد ما بمان.
همراه امام به خانه ی ایشان رفتم. هنگام غروب بود، و غلامان حضرت مشغول بنایی بودند. امام در میان آن ها غریبه ای دیدند؛ پرسیدند او كیست؟
عرض كردند: به ما كمك می كند و به او چیزی خواهیم داد.
فرمودند: مزدش را تعیین كرده اید؟
گفتند: نه! هر چه بدهیم می پذیرد.
امام برآشفتند و خشمگین شدند.
من به آن حضرت عرض كردم: فدایتان شوم؛ خود را ناراحت نكنید.
[ صفحه 101]
فرمودند: من بارها به این ها گفته ام كه هیچ كس را برای كاری نیاورید، مگر آن كه قبلا مزدش را تعیین كنید و قرارداد ببندید. كسی كه بدون قرارداد و تعیین مزد كاری انجام دهد، اگر سه برابر مزدش را بدهی، باز گمان می كند مزدش را كم داده ای، ولی اگر قرارداد ببندی و به مقدار تعیین شده، بپردازی، از تو خشنود خواهد بود كه طبق قرار عمل كرده ای و در این صورت، اگر بیش از مقدار تعیین شده چیزی به او بدهی، هر چند كم و ناچیز باشد، می فهمد كه بیش تر پرداخته ای و سپاسگزار خواهد بود. [1] .
[1] كافي، ج 5، ص 288.